شبکه های کامپیوتری چیست؟ دانستنی های شبکه کامپیوتری

شبکه های کامپیوتری یک مهارت مهم برای افرادی است که در یک زمینه فنی و تخصصی کار می کنند. داشتن درک قوی از شبکه های کامپیوتری می تواند به شما در نشان دادن دانش کمک کند و شما را به یک کاندیدای قوی تر برای موقعیت های خاص تبدیل کند. مدیران سیستم ها، مدیران شبکه، تکنسین های شبکه و مهندسان شبکه همه باید شبکه را درک کنند. در این مقاله ما همه چیزهایی پایه ای که باید در مورد شبکه بدانید را به شما خواهیم گفت.

شبکه کامپیوتری چیست؟

شبکه های کامپیوتری نوعی مهندسی است که نیاز به افراد ماهر دارد تا مشکلات مروبط به نحوه ارتباط دستگاه های محاسباتی با یکدیگر را مطالعه، تحلیل و حل کنند. تکنسین شبکه متخصصی در شبکه های کامپیوتری است که اتصال موفق دستگاه های محاسباتی و ایجاد یک شبکه کامپیوتری را تضمین می کند. شبکه های کامپیوتری شامل گره هایی هستند که اطلاعات و منابع را برای سهولت ارتباط از راه دور به اشتراک می گذارند.

مشاغل متعددی در شبکه های کامپیوتری وجود دارد که از این بین می توان به مدیر شبکه، تکنسین شبکه و مهندس شبکه اشاره کرد. عناوین دیگر مانند مهندس سیستم یا مدیر سیستم ممکن است در گروه شبکه های محاسباتی قرار گیرند. این حوزه به دلیل افزایش تقاضا برای تبدیل شدن مشاغل کاملا دیجیتالی و فرصت های محاسبات ابری و سایر عوامل در حال رشد است.

چندین رشته وجود دارد که یک متخصص شبکه کامپیوتری باید آنها را بداند. اینها شامل مهندسی کامپیوتر، علوم کامپیوتر؛ مخابرات و فناوری اطلاعات است. ابزارها شامل سوئیچ ها؛ روترها و اکسس پوینت ها می باشد.

مبانی شبکه های کامپیوتری

در ادامه چند مورد از مفاهیم اصلی موجود در شبکه های کامپیوتری را توضیح خواهیم داد.

LAN در مقابل WAN

شبکه محلی (LAN) شبکه ای است که دستگاه های محاسباتی را در همان نزدیکی نسبی متصل می کند. این می تواند یک ساختمان اداری یا یک خانه مسکونی باشد که در آن یک شبکه محلی برای اشتراک منابع مورد نیاز است. شبکه WAN یا شبکه گسترده شبکه ای است که از نظر جغرافیایی بی حد و حصر است و در عوض به پروتکل های DNS و آدرس های IP متکی است. در ادامه در این رابطه بیشتر صحبت خواهیم کرد.

کلاینت ها و سرورها

 به صورت خلاصه، سرور یک کامپیوتر بزرگ است که خدمات، تصاویر، ویدیوهای دیجیتال؛ پروتکل های اینترنت و موارد بیشتری را به کلاینتی که می تواند به آن دسترسی داشته باشد را در خود ذخیره می کند. کلاینت یک دستگاه محاسباتی است که برای دسترسی به اطلاعات و داده ها با سرور ارتباط برقرار می کند. کلاینت می تواند یک کامپیوتر خانگی؛ یک دستگاه محاسباتی شخصی مانند تبلت ها؛ گوشی های هوشمند یا لپ تاپ باشد؛ یا حتی می تواند یک موجودیت مانند مرورگر باشد که با API تعامل دارد.

DNS lookup و IP addresses

سیستم نامگذاری دامنه یا DSN بخش مهمی از زیرساخت شبکه است. دلیل آن این است که DNS نام دامنه را به آدرس IP نگاشت می کند. به همین دلیل هنگام وارد کردن نام دامنه در نوار آدرس شما به یک صفحه وب هدایت می شوید.

آدرس IP در اصل آدرس شبکه هر دستگاهی است که به اینترنت دسترسی دارد. برای موارد دیگر مانند آدرس ایمیل های نگاشت شده؛ می توانید داده ها را دریافت کنید (مانند یک ایمیل). آدرس IP نگاشت شده به یک ایمیل مشخص به اینترنت می گوید که در صورت انجام کار ارسال ایمیل، آن را به کجا بفرستد.

آدرس های IP را می توان به صورت دستی در سرور DNS پیکربندی کرد یا از طریق پروتکل پیکربندی هاست پویا دریافت می شود.

اترنت

به طور خلاصه، اترنت یک پروتکل برای LAN است. اترنت یک کابل است که اجزای لازم برای اتصال یک دستگاه محاسباتی به شبکه (مانند کارت شبکه) تشکیل شده است. این رایج ترین محصول برای اتصال شبکه های LAN است و از سال 1990 برای اطمینان و سهولت استفاده، انتخاب برتر بوده است. دستگاه های اترنت را می توان به راحتی با آدرس مک آنها شناسایی کرد. با استفاده از پروتکل ARP مهندسان شبکه می توانند آدرس IP را به آدرس مک تبدیل کنند که به هر دستگاه محاسباتی که به اینترنت متصل می شود یک شناسه منحصر به فرد را می دهد.

Default gateway

وقتی که کامپیوتر شما با سایر دستگاه های محاسباتی که در شبکه LAN شما نیستند تعامل دارد؛ این کار را با دسترسی به یک دروازه یا Default gateway انجام می دهد. Default gateway به دلیل قطعه ای از تجهیزات به نام روتر قابل دسترسی است. روترها ابزارهای مهمی هستند که متخصصان شبکه روزانه از آنها استفاده می کنند.

روترها و سوئیچ ها

هدف روتر ارسال ترافیک به زیر شبکه های IP است؛ همانطور که در حالتی است که آنها دروازه ای را برای انتقال دستگاه های محاسباتی از LAN به شبکه های WAN ارائه می دهند. روترها می توانند ویژگی های اضافی را ارائه دهند که شامل موارد اضافی امنیتی مانند فایروال ها و افزایش عملکرد با سوئیچ های چند پورت است.

از سوئیچ ها برای اتصال کامپیوترها به شبکه LAN استفاده می شوند. اینها با تغییر فریم ها بر اساس اطلاعات آدرس مک دریافتی کار می کنند. مدیران شبکه باید در اتصال LAN به WAN مهارت داشته باشند. روترها و سوئیچ ها بخش مهمی از این کار هستند.

ملاحظات شبکه کامپیوتری

سه نوع استقرار وجود دارد که می توانید از آنها برای فعال کردن شبکه بی سیم خود استفاده کنید. اینها عبارتند از:

استقرار مبتنی بر ابر

استفاده از فناوری برای اتصال دستگاه ها در ابر یک روش نوظهور برای مدیریت شبکه ها است. در استقرار مبتنی بر ابر، یک کاربر می تواند به یک نمونه ابری از شبکه که در آن همه دستگاه ها پشتیبانی می شوند دسترسی داشته باشد و از اینترنت استفاده می کند.

استقرار همگرا

برخی از دفاتر و شرکت های کوچک بر اساس مدل همگرایی عمل می کنند. در یک مدل استقرار همگرا، چند جزء مانند دستگاه های بی سیم و سیمی؛ به سوئیچ دسترسی متصل می شوند. بعد سوئیچ به عنوان یک کنترل بی سیم برای دستگاه های سیمی عمل می کند و همچنین عملکردهای سنتی یک سوئیچ را انجام می دهد.

استقرار متمرکز

استقرار متمرکز رایج ترین روش برای استقرار یک شبکه جدید است. اگر شبکه در یک ساختمان اداری یا دانشگاه است؛ می توانید از استقرار متمرکز استفاده کنید که شبکه را از یک مکان واحد و مرکزی متمرکز می کند و آن را تجمیع می کند. کنترلرهایی که در محل وجود دارند شبکه را هدایت می کنند.

تفاوت شبکه های کلاینت سرور  و سرورهای نظیر به نظیر (P2P)

در ادامه به بررسی تفاوت شبکه های کلاینت سرور  و سرورهای نظیر به نظیر (P2P)  خواهیم پرداخت.

شبکه کلاینت سرور

این مدل به طور خاصی استفاده می شود. در شبکه سرویس گیرنده؛ کلاینت و سرور متمایز می شوند. سرور و سرویس گیرندگان خاص حضور دارند. در شبکه Client-Server سرور متمرکز برای ذخیره داده ها استفاده می شود و مدیریت آن متمرکز است. در شبکه Client-Server سرور به خدماتی که کلاینت درخواست می کند پاسخ می دهد.

شبکه نظیر به نظیر (P2P)

این مدل هیچ تفاوتی بین کلاینت ها و سرورها قائل نمی شود. در این صورت هر گره هم کلاینت است و هم سرور. در شبکه های نظیر به نظیر؛ هر گره می تواند خدمات خود را درخواست و پاسخ دهد.

در جدول زیر می توانید تفاوت ها را مشاهده کنید.

تفاوت LAN، WAN و MAN در شبکه کامپیوتری

LAN مخفف Local Area Network است. این مجموعه ای از دستگاه های شبکه است که امکان برقراری ارتباط بین دستگاه های متصل به یکدیگر را ایجاد می کند. مالکیت خصوصی بیشتر از شبکه عمومی بر شبکه محلی کنترل می شود. LAN تاخیر انتشار کوتاهی نسبت به MAN و WAN دارد. این نوع شبکه مناطق کوچکتر مانند دانشگاه ها، مدارس، بیمارستان ها و غیره را در بر می گیرد.

MAN مخفف Metropolitan Area Network است. این نوع شبکه مساحت بیشتری از LAN را پوشش می دهد، مانند شهرهای کوچک. MAN دو یا چند کامپیوتر را که در شهرهای یکسان یا کاملا متفاوت قرار گرفته اند را به هم متصل می کند. MAN هزینه بر است.

WAN مخفف Wide Area Network است و مساحت بیشتری از LAN و همچنین MAN را پوشش می دهد مانند کشور یا قاره. WAN هزینه برتر از MAN است.

توپولوژی شبکه کامپیوتری

پیکربندی یا توپولوژی شبکه عاملی مهم برای تعیین عملکرد شبکه می باشد. توپولوژی شبکه نحوه چیدمان یک شبکه را نشان می دهد و شامل توصیف فیزیکی یا منطقی نحوه تنظیم لینک ها و گره ها برای ارتباط با یکدیگر است. در ادامه با جزئیات بیشتری در این رابطه صحبت خواهیم کرد.

توپولوژی شبکه چیست؟

توپولوژی شبکه به این نکته اشاره دارد که چگونه گره ها؛ دستگاه ها و اتصالات مختلف در شبکه شما از نظر فیزیکی یا منطقی در رابطه با یکدیگر مرتب شده اند. شبکه خود را به عنوان یک شهر و توپولوژی را به عنوان نقشه راه در نظر بگیرید. همانطور که روش های زیادی برای ترتیب و نگهداری یک شهر وجود دارد چندین روش برای ترتیب شبکه وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

انواع توپولوژی شبکه کامپیوتری

مانند خیلی از چیزها؛ هیچ گزینه کاملا مناسبی برای همه وجود ندارد. با در نظر گرفتن این موضوع، رایج ترین تعاریف توپولوژی شبکه را برای شما مرور می کنیم تا مزایا و معایب هر کدام را درک کنید.

توپولوژی شبکه ستاره ای یا Star Topology

Star Topology رایج ترین توپولوژی شبکه است و طوری تنظیم شده است که هر گره در شبکه مستقیما ار طریق کابل کواکسیال، زوج به هم تابیده یا فیبر نوری به یک هاب مرکزی متصل می شود. این گره مرکزی به عنوان سرور عمل می کند؛ انتقال داده ها را مدیریت می کند (چون اطلاعات ارسال شده از هر گره در شبکه باید از مرکز عبور کنند تا به مقصد برسد) و به عنوان یک تکرار کننده عمل می کند که به جلوگیری از از دست دادن داده ها کمک می کند.

مزایای توپولوژی ستاره ای (Star Topology)

توپولوژی های ستاره ای رایج هستند چون به شما امکان می دهند به راحتی کل شبکه خود را از یک مکان واحد مدیریت کنید. از آنجا که هر یک از گره ها به طور مستقل به هاب مرکزی متصل هستند، اگر یکی از آنها خراب شود؛ بقیه شبکه تحت تاثیر قرار نمی گیرد و همین امر باعث می شود که این توپولوژی شبکه را پایدار و ایمن نگه دارد.

دستگاه ها را می توان بدون حذف کل شبکه به صورت آفلاین اضافه، حذف و ویرایش کرد.

از نظر فیزیکی؛ ساختار توپولوژی ستاره ای از کابل کشی نسبتا کمی برای اتصال کامل شبکه استفاده می کند.

سادگی طراحی شبکه؛ کار مدیران را ساده می کند چونکه تشخیص اینکه خرابی یا مشکلات عملکردی کجا رخ داده اند ساده است.

معایب توپولوژی ستاره ای

اگر هاب مرکزی خراب شود، بقیه شبکه نمی تواند کار خود را ادامه دهد. اگر هاب مرکزی به درستی مدیریت و در سلامت کامل نگهداری شود، مدیران نباید مشکلات زیادی داشته باشند.

پهنای باند کلی و عملکرد شبکه هم با پیکربندی و مشخصات فنی گره مرکزی محدوده شده و راه اندازی توپولوژی ستاره ای را گران می سازد.

توپولوژی شبکه باس (Bus) در شبکه کامپیوتری

توپولوژی باس همه دستگاه های یک شبکه را در امتداد یک کابل واحد که از یک طرف شبکه به طرف دیگر هدایت می شود، جهت دهی می کند. به همین دلیل است که گاهی اوقات توپولوژی خطی یا توپولوژی ستون فقرات (Backbone) هم نامیده می شود. جریان داده در شبکه هم مسیر کابل را دنبال می کند و در یک جهت حرکت می کند.

مزایای توپولوژی باس

توپولوژی های باس یک انتخاب خوب و مقرون به صرفه برای شبکه های کوچکتر است چون طرح بندی آن ساده است و به همه دستگاه ها اجازه می دهد از طریق یک کابل کواکسیال یا RJ45 به یکدیگر متصل می شوند. در صورت نیاز می توان گره های بیشتری را با اتصال کابل های اضافی به راحتی به شبکه اضافه کرد.

معایب توپولوژی باس

با این حال؛ از آنجا که توپولوژی های باس از یک کابل واحد برای انتقال داده استفاده می کنند تا حدودی آسیب پذیر هستند. در صورت خرابی کابل؛ کل شبکه از کار می افتد که بازسازی آن زمان بر و هزینه بر است که در شبکه های کوچکتر کمتر مشکلی ایجاد می کند.

توپولوژی باس برای شبکه های کوچک مناسب تر است زیرا پهنای باند بسیار زیادی وجود دارد و هر گره اضافی سرعت انتقال را کاهش می دهد.

علاوه بر این، داده ها ” half-duple” هستند به این معنا که نمی توان آنها را همزمان در دو جهت مخالف ارسال کرد، بنابراین این طرح برای شبکه هایی با حجم ترافیک  زیاد گزینه ای ایده آل نیست.

توپولوژی رینگ یا حلقه ای

توپولوژی حلقه ای جایی است که گره ها به شکل دایره یا حلقه مرتب شده اند. داده ها می توانند از یک یا هر دو جهت حرکت کنند و هر دستگاه دقیقا دو همسایه دارد.

مزایای توپولوژی شبکه حلقه ای

از آنجا که هر دستگاه فقط به دستگاه های طرفیت خود متصل است؛ هنگام انتقال داده ها؛ بسته ها در امتداد دایره حرکت می کنند و از طریق هر یک از گره های میانی حرکت می کنند تا به مقصد برسند. اگر یک شبکه بزرگ در توپولوژی حلقه ای مرتب شده باشد؛ می توان از تکرار کننده ها برای اطمینان از رسیدن صحیح بسته ها و بدون از دست دادن داده ها استفاده کرد.

فقط یک ایستگاه در شبکه مجاز است داده ها را در یک زمان ارسال کند که خطر تصادم بسته ها را تا حد زیادی کاهش می دهد و توپولوژی حلقه ای را برای انتقال داده های بدون خطا کارآمد می کند.

به طور کلی؛ نصب توپولوژیهای حلقه ای مقرون به صرفه و ارزان است و اتصال پیچیده نقطه به نقطه گره ها، تشخیص مسائل یا پیکربندی های اشتباه در شبکه را نسبتا ساده می کند.

معایب تولوژی حلقه ای

حتی اگر توپولوژی حلقه ای محبوب باشد هنوز هم بدون مدیریت مناسب شبکه در برابر خرابی آسیب پذیر است. از آنجا که جریان انتقال داده به صورت یک طرفه بین گره ها در امتداد هر حلقه حرکت می کند؛ اگر یک گره خراب شود کل شبکه می تواند خراب شود. به همین دلیل است که لازم است هر یک گره ها تحت نظارت و سلامت کامل قرار گیرند. با این وجود؛ حتی اکر مراقب عملکرد گره ها باشید باز هم می توانید شبکه خود را با خرابی خط انتقال از بین ببرید.

مساله مقیاس پذیری هم باید مورد توجه قرار گیرد. در توپولوژی حلقه ای، همه دستگاه های موجود در شبکه پهنای باند را به اشتراک می گدارند، بنابراین افزودن دستگاه های بیشتر می تواند به تاخیر کلی ارتباط کمک کند. مدیران شبکه باید به دستگاه هایی که به توپولوژی اضافه شده اند توجه داشته باشند تا از بارگذاری منابع و ظرفیت شبکه جلوگیری شود.

علاوه بر این، برای پیکربندی مجدد، افزودن یا حذف گره ها؛ کل شبکه باید آفلاین شود. برنامه ریزی زمان خرابی برای شبکه می تواند ناراحت کننده و پر هزینه باشد.

توپولوژی شبکه دو حلقه ای

یک شبکه با توپولوژی حلقه ای Half-Duplex است بدین معنا که داده ها می توانند در یک زمان فقط در یک جهت حرکت کنند. توپولوژی های حلقه ای را می توان با افزودن اتصال دوم بین گره های شبکه و ایجاد توپولوژی حلقه ای دو گانه به صورت Full-Duplex ساخت.

مزایای توپولوژی دو حلقه ای

مزیت اصلی توپولوژی دو حلقه ای کارایی آن است چون هر گره دارای دو اتصال در دو طرف است؛ اطلاعات را می توان در جهت عقربه های ساعت و خلاف عقربه های ساعت در طول شبکه ارسال کرد. حلقه ثانویه موجود در تنظیمات توپولوژی دو حلقه ای می تواند به عنوان یک لایه اضافی و پشتیبان عمل کند که با رفع بسیاری از معایب توپولوژی حلقه ای سنتی کمک می کند. توپولوژیهای حلقه ای دو گانه امنیت کمی را هم ارائه می دهند. اگر یکی از حلقه ها در یک گره خراب شود؛ حلقه دیگر همچنان قادر به ارسال داده است.

توپولوژی درختی در شبکه کامپیوتری

ساختار توپولوژی درختی نام خود را از نحوه عملکرد گره مرکزی به عنوان نوعی تنه برای شبکه گرفته است و گره ها به صورت شاخه ای به بیرون گسترش یافته اند. با این حال، جایی که هر گره در توپولوژی ستاره ای مستقیما به هاب مرکزی متصل است، بک توپولوژی درختی دارای سلسله مراتب والد – فرزندی برای نحوه اتصال گره ها است. آنهایی که به هاب مرکزی متصل هستند به صورت خطی به سایر گره ها متصل می شوند، بنابراین دو گره متصل فقط یک اتصال متقابل دارند. از آنجا که ساختار توپولوژی درختی بسیار انعطاف پذیر و مقیاس پذیر است؛ اغلب برای شبکه های وسیع برای پشتیبانی از بسیاری از دستگاه های گسترده استفاده می شود.

مزایای توپولوژی درختی

ترکیب عناصر توپولوژی ستاره ای و باس امکان افزدون ساده گره ها و توسعه شبکه را فراهم می کند. عیب یابی خطاها در شبکه هم یک فرایند ساده است، چون هر یک از شاخه ها را می توان به طور جداگانه برای مسائل مربوط به عملکرد ارزیابی کرد.

معایب توپولوژی درختی

مانند توپولوژی ستاره ای، کل شبه به سلامت گره ریشه در ساختار توپولوژی درختی بستگی دارد. در صورت خرابی های مرکزی؛ شاخه های مختلف گره قطع می شوند.

به دلیل پیچیدگی سلساله مراتبی و ساختار خطی طرح شبکه، افزودن گره های بیشتر به توپولوژی درختی می تواند به سرعت مدیریت صحیح را به تجربه ای سخت و ناگوار تبدیل کند. توپولوژی درختی به دلیل مقدار زیاد کابل کشی مورد نیاز برای اتصال هر دستگاه به دستگاه بعدی در چیدمان سلسله مراتبی گران است.

توپولوژی مش

توپولوژی مش یک ساختار پیچیده از اتصالات نقطه به نقطه است که گره ها به هم متصل هستند. شبکه های مش می توانند کش کامل یا جزئی باشند. توپولوژی های مش جزئی عمدتا به هم متصل هستند (با چند گره منفرد با دو یا سه اتصال) در حالی که توپولوژی های مش کامل به طور کامل به هم متصل هستند.

ساختار وب مانند توپولوژی های مش دو روش مختلف انتقال داده را ارائه می دهند که شامل روتینگ و فلودینگ می باشد. وقتی که داده ها روتینگ می شوند، گره ها از منطق برای تعیین کوتاه ترین فاصله مبداء تا مقصد استفاده می کنند و هنگامی که داده ها فلودینگ می شوند داده ها بدون نیاز به منطق مسیریابی به تمام گره های داخل شبکه ارسال می شوند.

مزایای توپولوژی مش

توپولوزی های مش قابل اعتماد و پایدار هستند و درجه پیچیده اتصال بین گره ها باعث می شود که شبکه در برابر خرابی مقاوم باشد. به عنوان مثال، هر دستگاهی که خراب شود نمی تواند شبکه را آفلاین کند.

معایب توپولوژی مش

توپولوژی های مش به طرز باورنکردنی کار زیادی را می طلبند. هر اتصال بین گره ها به کابل و پیکربندی نیاز دارد؛ بنابراین راه اندازی آن هم زمان بر است. مانند سایر ساختار توپولوژی ها، هزینه  کابل کشی سریع افزایش پیدا می کند و به کابل کشی زیادی نیاز دارند.

توپولوژی هیبریدی یا ترکیبی

توپولوژی های ترکیبی دو یا چند ساختار توپولوژی مختلف را ترکیب می کنند. توپولوژی درختی یک مثال خوب است که طرح های باس و ستاره ای را با هم ادغام می کند. ساختارهای ترکیبی بیشتر در شرکت های بزرگتر یافت می شوند که در آن بخش های مختلف دارای توپولوژی شبکه شخصی هستند که متناسب با نیازها و استفاده از شبکه است.

مزایای توپولوژی شبکه ترکیبی

مزیت اصلی ساختارهای ترکیبی میزان انعطاف پذیری آنها است چون محدودیت های کمی در ساختار شبکه وجود دارد که تنظیم ترکیبی نمی تواند از آن برخوردار باشد.

معایب توپولوژی ترکیبی

با این حال، هر نوع توپولوژی شبکه معایب خاص خود را دارد و با پیچیدگی شبکه، تجربه و دانش مورد نیاز مدیران هم برای حفظ عملکرد مطلوب همه چیز؛ افزایش پیدا می کند. هنگام ایجاد توپولوژی ترکیبی هزینه هم باید در نظر گرفته شود.

کدام توپولوژی شبکه برای شما بهتر است؟

هیچ توپولوژی شبکه ای کامل یا حتی ذاتا بهتر از سایرین نیست؛ بنابراین تعیین ساختار مناسب برای کسب و کار شما به نیازها و اندازه شبکه شما بستگی دارد. در ادامه عناصر اصلی شبکه کامپیوتری مورد توجه قرار می گیرد:

• طول کابل مورد نیاز
• نوع کابل
• هزینه
• مقیاس پذیری

طول کابل شبکه های کامپیوتری

به طور کلی هر چه کابل بیشتری در توپولوژی شبکه استفاده شده باشد؛ راه اندازی بیشتر طول می کشد. توپولوژی های باس (خطی) و ستاره ای ساده تر هستند در حالی که شبکه های مش کابل زیادی استفاده می کنند.

نوع کابل شبکه های کامپیوتر

دومین نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد نوع کابلی است که نصب می کنید. کابل های کواکسیال و زوج به هم تابیده هر دو از سیم های مبتنی بر مس استفاده می کنند در حالی که کابل های فیبر نوری از شیشه های نازک ساخته شده اند. کابل های زوج به هم تابیده مقرون به صرفه هستند اما پهنای باند کمتری نسبت به کابل های کواکسیال دارند. کابل های فیبر نوری عملکرد بالایی دارند و می توانند داده ها را بسیار سریعتر از کابل های زوج به هم تابیده یا کواکسیال  منتقل کنند، اما نصب آنها بسیار گران تر است چون به قطعات اضافی مانند گیرنده های نوری نیاز دارند. بنابراین مانند انتخاب توپولوژی شبکه، کابل انتخاب شده به نیازهای شبکه شما بستگی دارد (از جمله برنامه هایی که اجرا می کنید، فاصله انتقال و عملکرد مطلوب).

قیمت کابل کشی شبکه کامپیوتری

همانطور که اشاره شد؛ هزینه نصب باید در نظر گرفته شود چون توپولوژی های پیچیده تر شبکه نیاز به زمان و بدوجه بیشتری برای راه اندازی دارند. اگر عناصر مختلف را ترکیب می کنید؛ مانند اتصال ساختار شبکه پیچیده تر از طریق کابل های گران تر؛ این مسئله می تواند پیچیده شود. بنابراین تعیین توپولوژی مناسب برای نیازهای شما، ایجاد تعادل مناسب بین هزینه های نصب و راه اندازی و سطح عملکرد مورد نیاز شما از شبکه است.

مقیاس پذیری شبکه های کامپیوتر

آخرین موردی که باید مورد توجه قرار دهید مقیاس پذیری است. اگر پیش بینی می کنید شرکت و شبکه خود را توسعه دهید یا اگر دسوت دارید که بتوانید این کار را انجام دهید در وقت شما صرفه جویی می شود و برای استفاده از توپولوژی شبکه به راحتی قابل تغییر؛ مشکل ایجاد نمی کند. توپولوژی ستاره ای بسیار متداول است چون به شما امکان می دهد گره ها را با کمترین اختلال به بقیه شبکه اضافه، حذف و تغییر دهید. از طرف دیگر برای ایجاد تغییرات در هر یک از گره ها شبکه باید کاملا آفلاین شود.

منابع: indeed، geeksforgeeks، dnsstuff و geeksforgeeks