حداقل و حداکثر طول کابل شبکه چقدر است؟

کابل یکی از مهم‌ترین تجهیزات شبکه است که وظیفه انتقال سیگنال داده‌ها را بر عهده دارد. در صورت طولانی و یا کوتاه‌بودن کابل، افت سیگنال، تاخیر در ارسال داده‌ها، نویز و افزایش هزینه‌ها تجربه خواهد شد. شما باید با محدودیت طول انواع مختلف کابل‌ها آشنا شوید تا بتوانید به‌درستی آن‌ها را در شبکه به کار بگیرید. البته راه‌هایی برای دور زدن محدودیت طول کابل‌ها نیز وجود دارد که در این مقاله به بررسی این روش‌ها نیز می‌پردازیم.

آیا طول کابل شبکه مهم است؟

طول کابل شبکه اهمیت بسیار زیادی بر روی کارایی شبکه خواهد داشت. کابل طولانی می‌تواند در سرعت و نحوه انتقال داده‌ها اختلال ایجاد کند و با ایجاد نویز، تاخیر، افت داده و افت کیفیت سیگنال باعث نقص در عملکرد شبکه خواهد شد. 

کابل شبکه طولانی حتی می‌تواند باعث ازدست‌رفتن داده‌های شبکه در هنگام انتقال شود که این موضوع بدترین اتفاق ممکن خواهد بود. دلیل  نقص در عملکرد و ازدست‌رفتن داده‌ها، مقاومت سیم و کابل‌های مسی است؛ بنابراین باید کابل شبکه در اندازه استاندارد در شبکه نصب شود.

کابل شبکه تا چند متر جواب می‌دهد؟ (حداکثر طول کابل شبکه)

تاثیر طول کابل بر عملکرد شبکه اثبات شده است. طبق استانداردها طول هیچ کابلی در شبکه نباید بیشتر از 100 متر باشد. البته از برخی کابل‌های خاص مانند Cat-7a ،Cat-6 و Cat-8 می‌توان به متراژ طولانی در شبکه استفاده کرد؛ اما معمولاً این نوع کابل‌ها در دیتاسنترهای معمولی کاربرد ندارند و بیشتر در استانداردهای متفاوت‌تر و دیتاسنترهای بزرگ‌تر از آن‌ها استفاده می‌شود.

 البته ماکزیمم طول کابل شبکه 100 متر است و طول مجاز کابل شبکه، برای انتقال سریع داده‌ها، باید بسیار کمتر باشد که در ادامه به بررسی بیشتر این موضوع می‌پردازیم.

حداقل طول کابل شبکه چقدر است؟

همان‌گونه که افزایش طول کابل شبکه می‌تواند باعث ازدست‌رفتن داده‌ها شود، کابل بسیار کوتاه نیز ممکن است یکپارچگی داده‌ها را تحت‌تأثیر قرار دهد و حتی آن‌ها را از بین ببرد. طبق استانداردها حداقل طول کابل‌های شبکه نیز نباید از یک و نیم متر کمتر باشد.

جدول محدودیت فاصله در گروه‌های کابل شبکه

کابل‌های شبکه در گروه‌ها و انواع مختلفی وجود دارند. در جدول زیر محدودیت فاصله در گروه‌های متفاوت کابل شبکه را مشاهده می‌کنید.

معایب استفاده از کابل شبکه بیشتر از حداکثر طول تعیین شده

کابل‌ها و پچ کوردها برای اینکه بتوانند حداکثر بازدهی خود را نشان دهند باید دارای طول استانداردی باشند. به‌عنوان‌مثال همان‌گونه که در جدول بالا مشاهده کردیم، کابل Cat6 برای انتقال داده‌ها، با سرعت حداکثری خود، باید حداکثر 55 متر باشد. با افزایش طول کابل شبکه و پچ کوردها باید منتظر بروز اختلال در شبکه و حتی قطعی باشیم. در ادامه معایب استفاده از کابل شبکه بیشتر از حداکثر طول تعیین شده را بیان می‌کنیم.

۱- افت کیفیت سیگنال

طول کابل و مقاومت الکتریکی آن رابطه مستقیم دارند و این دو با دامنه موج سیگنال رابطه عکس خواهند داشت. در واقع هرچه طول کابل بیشتر شود، مقاومت الکتریکی افزایش و  در نتیجه دامنه موج سیگنال داده کاهش پیدا می‌کند. این موضوع باعث افت کیفیت سیگنال خواهد شد.

به طور معمول، به‌ازای هر صد متر کابل شبکه استاندارد، مقاومت الکتریکی 10 اهمی ایجاد خواهد شد که می‌تواند باعث کاهش کیفیت سیگنال داده ارسالی شود. 

۲- تأخیر و افت داده

حتی اگر از بهترین برند کابل شبکه موجود در بازار هم استفاده کنید، اگر کابل طولانی باشد تاخیر (latency) شبکه اتفاق خواهد افتاد. این اتفاق باعث کند شدن کل شبکه و در نتیجه کاهش بهره‌وری خواهد شد. در واقع هرچه طول سیم بیشتر باشد، فاصله بین دو دستگاه بیشتر است؛ در نتیجه افت داده را تجربه خواهیم کرد.

۳- نویز

تجربه نشان داده است که کابل‌های طولانی، استعداد بیشتری نسبت به کابل‌های کوتاه برای ایجاد نویز و اختلال در ارسال داده دارند و به‌طورکلی باعث ایجاد اختلالاتی در شبکه خواهند شد.

۴- بالا رفتن هزینه نصب و نگهداری

طبیعی است که هرچه طول کابل‌های شبکه بیشتر باشد احتمال وارد شدن آسیب به آن‌ نیز افزایش پیدا خواهد کرد؛ بنابراین باید برای جلوگیری از وارد شدن آسیب به آن‌ها، هزینه بیشتری برای تجهیزات حفاظتی در نظر بگیرید.

راه‌های بیشتر کردن طول کابل شبکه بدون کاهش سیگنال

اگرچه بیان کردیم که هر کابل یک طول استاندارد و سرعت مربوط به خود را دارد؛ اما برخی از اوقات با استفاده از روش‌هایی می‌توان محدودیت طول کابل را دور زد. در ادامه نحوه افزایش طول کابل شبکه، بدون کاهش سیگنال را بیان می‌کنیم.

۱- سوئیچ شبکه

یک روش افزایش طول کابل شبکه بدون کاهش سیگنال، استفاده از سوئیچ‌های واسط است. در واقع سوییچ شبکه با قرار گرفتن بین دو کابل شبکه باعث خواهد شد تا سیگنال داده‌ها باز تولید شود و به‌این‌ترتیب شاهد افت سیگنال نخواهیم بود. 

۲- توسعه‌دهنده‌های کابل

یکی از مهم‌ترین دلایل ایجاد تداخل در سیگنال داده‌ها، عوامل خارجی هستند. کابل کواکسیال دارای یک رسانه مرکزی برای انتقال داده‌ها است. بر روی این رسانه مرکزی، یک پوشش فلزی قرار دارد تا از ایجاد تداخلات خارجی جلوگیری کند. البته این پوشش فلزی و رسانه مرکزی با استفاده از لایه پلاستیکی از هم جدا می‌شوند تا خود لایه فلزی در انتقال داده‌های کابل مشکلی ایجاد نکند. رسانه‌های این نوع کابل قادر هستند به‌راحتی و با بهترین کیفیت، امواج الکترومغناطیسی را از خود عبور دهند.

 در واقع با استفاده از توسعه‌دهنده‌های کابل کواکسیال می‌توان کابل در اندازه بلندتر و بدون کاهش سیگنال به کار گرفت. با استفاده از توسعه‌دهنده‌های کابل کواکسیال می‌توان تا هزار متر با کمک کابل‌های کواکسیال، شبکه‌های مربوط به اینترنت را پیاده‌سازی کرد. امروزه بسیاری از متخصصان شبکه از توسعه‌دهنده‌های کابل کواکسیال برای شکستن محدودیت طول کابل‌ها استفاده می‌کنند. 

۳- مبدل اترنت

با استفاده از مبدل اترنت می‌توان اترنت را به فیبر نوری تبدیل کرد. فیبر نوری سرعت بسیار بیشتری نسبت به کابل‌های معمولی مسی شبکه دارد؛ بنابراین می‌توان با استفاده از مبدل اترنت، عمل بیشتر کردن طول کابل شبکه، بدون کاهش سیگنال را انجام داد. 

۴- توسعه دهنده‌های UTP

کابل زوج تابیده شده بدون روکش (UTP) کاربرد بیشتری نسبت به کابل‌های معمولی دارد و باعث جلوگیری از افت سیگنال حتی در متراژهای طولانی می‌شود. این کابل‌ها در یک پوشش پلاستیکی قرار می‌گیرند. این نوع کابل به‌گونه‌ای تولید می‌شود تا از بروز هرگونه تداخلات الکترومغناطیسی جلوگیری به عمل آورد.

 توسعه‌دهنده‌های UTP محصولاتی بسیار پرکاربرد ولی اقتصادی هستند. درنتیجه بسیاری از متخصصین شبکه برای انتقال داده‌ها از این نوع کابل‌ها بهره  می‌گیرند. با استفاده از دستگاه توسعه‌دهنده UTP قادر خواهید بود کابل‌های UTP شبکه خود را تا 2.5 کیلومتر نیز امتداد دهید؛ بدون اینکه کاهش چشمگیری در سیگنال ایجاد شود. این روش با تبدیل سیگنال‌های شبکه داخلی به سیگنال‌های DSL یا همان سیگنال‌های تلفن و سپس تبدیل دوباره این سیگنال‌ها به سیگنال‌های اترنت در انتهای کابل دیگر باعث می‌شود تا محدودیت طول کابل شکسته شود.