مفصل فیبر نوری یکی از تجهیزات شبکه ای است که از تارهای متصل شده (فیوژن شده) محافظت می کند و از ورود آب به داخل کابل جلوگیری می کند.
تکنیک های مختلف اتصال انتهای فیبر
در بسیاری از کاربردهای فیبر نوری، لازم است انتهای فیبر (پایانه ها) به نحوی به هم متصل شود تا نور یک فیبر بتواند بدون از دست دادن بیش از حد توان نوری خود به فیبر دیگر وارد شود. به عنوان مثال می توان به لیزرهای فیبر و سیستم های ارتباطات فیبر نوری اشاره کرد.
تکنیک های مختلفی برای اتصال انتهای فیبر وجود دارد:
اتصالات دائمی و پایدار با تلفات انتقال بسیار کم را می توان با اتصال فیوژن به دست آورد. در اصل، انتهای فیبر با یک عملیات حرارتی با هم ذوب می شوند.
اتصالات نیمه دائمی را می توان با اتصالات مکانیکی ایجاد کرد که دستگاه های تراز نسبتاً ساده ای هستند که انتهای فیبر را در کنار هم نگه می دارند. به طور معمول، مقداری ژل مطابق با شاخص یا اپوکسی برای کاهش تلفات بازتاب استفاده می شود. در مقایسه با اتصالات فیوژن، اتصالات مکانیکی سریعتر ساخته می شوند و پس از استفاده می توان آنها را جدا کرد. هزینه اولیه بسیار کمتر است، اما هزینه هر اتصال بیشتر است. تلفات اتصال و از دست دادن بازتاب در حد 0.5 دسی بل است، یعنی به طور قابل توجهی بیشتر از اتصالات فیوژن است.
کانکتورهای فیبر برای اتصالاتی که باید بیشتر آزاد شوند مناسب هستند. انواع کانکتورهای رایج FC، SC و LC برای کاربردهای تک حالته و ST برای چند حالته استفاده می‌شوند، اما ده‌ها نوع دیگر نیز وجود دارد، با کیفیت‌های ویژه‌ای مانند اتصالات دوطرفه، به‌ویژه اندازه کوچک، شاتر داخلی برای بهبود ایمنی لیزر، در بیشتر موارد، فیبر با مقداری اپوکسی به کانکتور چسبانده می شود و سپس انتهای فیبر پولیش می شود. تلفات انتقال کانکتورها شبیه به اتصالات مکانیکی است، اگرچه پایداری عموماً کمتر است.
- بیشتر بخوانید: آداپتور فیبر نوری چیست؟ معرفی انواع آداپتور فیبر نوری
مفصل فیبر نوری چیست؟
همانطور که می دانید فیبر نوری دارای دو سر ابتدایی و انتهایی است و کابل ها هم با طول محدود عرضه می شوند. برای مسافت های طولانی، نیاز است در کابل کشی ها تارهای فیبر نوری به هم متصل شوند. وقتی که فیوژن فیبر نوری صورت می گیرد و دو فیبر به هم متصل می شوند برای محافظت از این اتصال از مفصل فیبر نوری استفاده می کنند. این تجهیزات معمولا از وارد شدن فشار و قطع اتصال جلوگیری می کنند.
انواع مفصل فیبر نوری بر اساس محل نصب
بر اساس محل نصب مفصل های فیبر نوری را می توان به سه دسته زیر نقسیم بندی کرد:
- مفصل های هوایی
- خاکی
- و دریایی
مفصل های فیبر نوری هوایی
مفصل های هوایی روی دکل های مخابراتی استفاده می شوند به همین خاطر به آن مفصل مخابراتی هم گفته می شود. معمولا در این حالت مفصل و کابل در معرض های باز و تابش نور آفتاب، باران و رعد وبرق قرار می گیرند و به همین خاطر د رمعرض تخریب قرار میگرند. به همین خاطر تولیدکنندگان توجه زیادی به شکل ظاهری و مواد ساخت دارند تا از این مشکلات تا حد امکان جلوگیری کنند.
به طور کلی مفصل های مخابراتی به دو دسته زیر تقسیم می شوند
مفصل کابل های بدون فشار هوا: مفصل هایی هستند که با کمک الیاف (مقاوم در برابر دما) تقویت می شوند و برای کابل های بدون فشار هوا استفاده می شوند. معمولا برای اتصال و گرفتن انشعال کابل های ژله فیلد و بدون فشار هوا زا این نوع مفصل استفاده می شود.
مفصل های کابل های با فشار هوا: مفصل هایی هستند که برای کابل هایی که تحت فشار هوا هستند استفاده می شوند.
مفصل فیبر نوری هوایی
مفصل های فیبر نوری خاکی
همانطور که می دانید کابل های خاکی در متراژهای حداکثر 4 کیلومتری در دسترس هستند. به همین دلیل برای مسافت های طولانی تر باید آنها را به هم فیوژن کنیم. به دلیل رطوبت، وجود سنگ در خاک و مواردی این چنینی ما باید از محل اتصال کابل های فیبر نوری محافظت کنیم تا دچار فرسایش و آسب نشود. به همین خاطر از مفصل های فیبر نوری خاکی استفاده می شود. این دسته از تجهیزات در خاک دفن می شوند و از محل فیوژن کابل در برابر آسیب های ناشی از فرسایش جلوگیری می کنند. علاوه بر این، مفصل های خاکی تحمل پذیری بالایی در برابر فشار مکانیکیو ضربه های احتمالی را فراهم می آورند و آسیب های ناشی از استفاده از بیل های مکانیکی را کاهش می دهد. با توجه به نوع خاک و شرایط جوی محیط شرایط استفاده از این مفصل ها متفاوت خواهد بود.
معمولا حوضچه های مخابراتی که کابل های فیبر نوری در آن دفن می شوند محیطی انباشه از گل و لای است و ممکن است جوندگانی در آن وجود داشته باشند که همه اینها منجر به پارگی کابل و حتی مفصل فیبر نوری می شود. به همین خاطر است که در زمان ساخت کابل و مفصل سازندگان انواع محیط های مورد استفاده را در نظر می گیرند و روکش مفصل را با توجه به این شراط انتخاب می کنند.
مفصل فیبر نوری خاکی
مفصل های فیبر نوری دریایی
کابل هایی که زیر آب استفاده می شوند از حساسیت بیشتری برخردار هستند و حتی از روکش های ضخیم تری برای محافظت بیشتر استفاده می کنند. به همین خاطر مفصل های فیبر نوری دریایی باید مقاومت بالاتری داشته باشند. این دسته از مفصل ها عضوی از مفصل های افقی محسوب می شوند و معمولا دارای طول 1 متر و 20 سانتیمتری هستند.
- بیشتر بخوانید: پچ پنل فیبر نوری چیست؟ مزایا و معایب پچ پنل فیبر
انواع مفصل فیبر نوری بر اساس ظاهر
بر اساس شکل ظاهری مفصل های فیبر نوری را می توان به دو دسته زیر تقسیم بندی کرد:
- مفصل های افقی
- مفصل های عمودی
مفصل فیبر نوری افقی
این دسته از تجهیزات دارای شکل سیلندر مانند هستند. شما می توانید آنها را به صورت کانالی و یا خاکی استفاده کنید. معمولا مفصل های افقی نسبت به مفصل های عمودی کارایی بیشتری دارند و بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. مقاومت در برابر گرد و غبار، ضد آب بودن از ویژگی های این نوع مفصل فیبر نوری محسوب می شوند. این دسته از تجهیزات با استفاده از پلاستیک با کشش بالا ساخته می شوند و تحمل فشار 70 تا 106KPA را دارند. از این نوع مفصل می توان تحت شرایط دمایی منفی 40 تا 85 درجه سانتیگراد استفاده کرد.
مفصل فیبر نوری عمودی
این نوع مفصل دارای شکلی عمودی است و گنبدی شکل می باشد به همین خاطر به آن مفصل گنبدی هم گفته می شود.
