چرا باید برای جداسازی شبکه داخلی از اینترنت اقدام کنیم؟ حملات سایبری علیه سازمان‌ ها در سال‌ های اخیر افزایش یافته است که گاهی اوقات با تأثیرات مخربی همراه بوده است. از داده‌ های در معرض خطر گرفته تا خرابی‌ ها، حملات سایبری می‌ توانند به طور قابل توجهی در عملیات سازمان شما اختلال ایجاد کنند. به کارگیری اقدامات اصلاحی مانند جداسازی شبکه و تقسیم بندی شبکه می تواند به شما در کاهش خطرات ناشی از این حملات کمک کند.

جداسازی شبکه همچنین می‌ تواند کار عوامل تهدیدکننده را به صورت جانبی از طریق شبکه، حتی زمانی که به سیستم نفوذ می‌ کنند، دشوار کند. در صورتی که عوامل تهدید به شبکه نفوذ کنند، آنها می توانند تنها به دارایی دقیق در مقابل منابع موجود در کل شبکه دسترسی داشته باشند و به آن حمله کنند. این امر خطر به خطر انداختن اطلاعات و دارایی های بیشتر و ایجاد خسارت گسترده را به حداقل می رساند.

جداسازی شبکه اینترنت از شبکه داخلی چیست؟

جداسازی شبکه فرآیندی است که عناصر حیاتی شبکه را از اینترنت و سایر شبکه های کمتر حساس جدا می کند. این به تیم‌ های فناوری اطلاعات اجازه می‌ دهد تا جریان ترافیک بین زیرشبکه‌ های مختلف را بر اساس سیاست‌ های خود کنترل کنند. سازمان ها می توانند از جداسازی شبکه برای بهبود نظارت، عملکرد و امنیت شبکه استفاده کنند. این مقاله به بررسی جداسازی شبکه، مزایای آن و موارد استفاده می‌پردازد.

اصطلاحات جداسازی شبکه و تقسیم بندی شبکه گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند، البته با معانی متفاوت. در حالی که جداسازی شبکه، شبکه‌ های حیاتی را از شبکه ‌های خارجی مانند اینترنت جدا می‌ کند، تقسیم‌بندی شبکه یک شبکه بزرگ‌تر را به بخش‌ های کوچک‌تر – که زیرشبکه‌ ها نیز نامیده می‌ شوند – معمولاً از طریق سوئیچ‌ ها و روتر ها تقسیم می‌ کند.

هم جداسازی شبکه و هم تقسیم‌بندی شبکه می‌ توانند به شما کمک کنند تا خطرات حملات باج‌افزار را به حداقل برسانید و در عین حال وضعیت امنیتی کلی سازمان را افزایش دهید – صرف نظر از اندازه شرکت. هنگام اجرای این رویکرد ها، هدف محدود کردن دسترسی به منابع حساس شرکت در عین حصول اطمینان از عملکرد مؤثر شرکت است.

آن‌ها همچنین می‌ توانند به تیم‌ های فناوری اطلاعات کمک کنند تا بهره‌وری را از طریق افزایش قابلیت‌ های هشدار و ممیزی، که بینش مهمی را در مورد زیرساخت شبکه ارائه می‌ دهد، بهبود بخشند. این آنها را قادر می سازد تا در محیط کار کارآمدتر و چابک تر شوند و در عین حال ابتکارات تحول دیجیتال را افزایش دهند.

اهمیت جداسازی شبکه

برای دهه‌ ها، تقریباً همه سازمان ‌ها شبکه ‌های خود را در اطراف دفاع‌ های محیطی طراحی کرده‌اند که داخل را از عوامل خارجی ایمن می‌ کند. تحت این چارچوب، یک سازمان یک فایروال را پیاده سازی می کند که ممکن است به عنوان یک سیستم تشخیص نفوذ (IDS) یا سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) برای نظارت و فیلتر کردن ترافیک ورودی عمل کند.

مشکل این استراتژی این است که فایروال ها باید وظایف متعددی را انجام دهند: از فیلتر کردن محتوای ناخواسته و ارائه آنالیز رفتاری در همان زمان، تا افزایش تجربه کاربر. در حالی که فایروال ها هنگام اجرای امنیت از قوانین سختگیرانه پیروی می کنند، نمی توانند از تمام دارایی های شرکت محافظت کنند.

برای مثال، یک عامل تهدید می‌ تواند به راحتی از طریق تلاش‌ های فیشینگ به فایروال نفوذ کند و تمام دارایی‌ های دیجیتال درون سازمان را به خطر بیاندازد. فایروال‌ ها همچنین می‌ توانند برای پیاده‌سازی بسیار گران و پیچیده شوند، به خصوص اگر در فکر ایمن‌سازی اند پوینت های متعددی مانند اینترنت صنعتی اشیا (IIoT) هستید.

علاوه بر این، فایروال ها می توانند به سرعت منسوخ شوند و سازمان را ملزم به محافظت و بکاپ از آدرس های پروتکل اینترنت ثابت (IP) کند. از طرف دیگر، جداسازی شبکه به شما امکان می دهد منابع حساس شرکت را از شبکه های خارجی جدا کنید. سپس تیم ‌های فناوری اطلاعات می‌ توانند پروفایل‌ های ریسک و سایر سیاست‌ های امنیتی مناسب را برای گروه‌ های کاربر و دستگاه ایجاد کنند.

بهترین روش های پیاده سازی ایزوله سازی شبکه

صرف نظر از اینکه کدام فناوری را برای پیاده سازی جداسازی شبکه انتخاب می کنید، بهترین شیوه های رایجی وجود دارد که باید به آنها پایبند باشید. در زیر چهار مورد از این بهترین شیوه ها آورده شده است.

همیشه از اصل حداقل امتیاز یا Least Privilege استفاده کنید

اجرای اصل حداقل امتیاز به شما کمک می کند تا امتیازات و سطوح حمله را در سازمان تکمیل کنید. شما باید به کاربران تنها حداقل امتیازاتی را که برای دسترسی و استفاده از منابع شرکت نیاز دارند، اختصاص دهید. اگر شبکه نیازی به برقراری ارتباط با شبکه یا هاست دیگری ندارد، نباید اجازه دهید.

مطمئن شوید که هاست ها را از شبکه جدا کرده اید

جداسازی شبکه ها از هاست ها بر اساس بحرانی بودن عملیات تجاری یک حرکت عاقلانه است زیرا دید کلی شبکه را بهبود می بخشد. بسته به حوزه ‌های امنیتی مختلف و طبقه‌ بندی برای شبکه‌ ها یا هاست های خاص، می‌ توانید پلتفرم‌ های مختلف را برای افزایش دید در زیرساخت شبکه جدا کنید.

فرآیند مجوز را اصلاح کنید

یک فرآیند مجوز یا Authorization به خوبی تعریف شده و چیزی ضروری است زیرا به شما امکان می دهد از منابع حیاتی سازمانی با اجازه دادن به کاربران تأیید شده و مجاز به شبکه محافظت کنید. با محدود کردن دسترسی به کاربران مجاز از طریق مجموعه قوانین، می‌ توانید کسانی را که شبکه را به راحتی دور می‌ زنند زیر نظر داشته باشید و در صورت لزوم آنها را غیرفعال کنید.

راه حل لیست سفید ترافیک شبکه را پیاده سازی کنید

شما باید فقط به کاربران قانونی اجازه دسترسی به منابع خاص سازمانی را بدهید تا اینکه دسترسی به عوامل تهدید را رد کنید یا خدمات خاصی را مسدود کنید. چنین چارچوبی یک سیاست امنیتی مؤثر است که می‌ توانید از آن برای لیست سیاه کاربران مخرب استفاده کنید، زیرا ظرفیت کلی شرکت را برای شناسایی نقض ‌ها افزایش می‌ دهد و در عین حال بهره‌وری را نیز بهبود می‌ بخشد.

مزایای جداسازی شبکه

در حالی که شبکه‌ های مسطح سنتی برای راه‌اندازی و مدیریت ساده هستند، اما محافظت قابل اعتمادی ارائه نمی‌ کنند. از سوی دیگر، شبکه‌ های مجزا نیاز به تلاش بیشتری برای راه‌اندازی دارند. پس از پیاده سازی، سازمان ها می توانند مزایای متعددی از جمله:

افزایش عملکرد عملیاتی، جداسازی شبکه به تیم های فناوری اطلاعات اجازه می دهد تا ازدحام شبکه را کاهش دهند. به عنوان مثال، تیم‌ های فناوری اطلاعات می‌ توانند به راحتی تمام ترافیک شبکه در یک بخش از شبکه را از رسیدن به قسمت دیگر متوقف کنند تا عملکرد عملیاتی کلی را افزایش دهند.

محدود کردن خسارات ناشی از حملات سایبری، جداسازی شبکه با محدود کردن میزان گسترش حمله در سازمان، وضعیت امنیتی کلی سازمان را افزایش می‌ دهد. به عنوان مثال، شما به راحتی می توانید بدافزار را از انتشار و تأثیرگذاری بر سایر سیستم های سازمان جلوگیری کنید.

محافظت از اند پوینت های آسیب پذیر، جداسازی یک شبکه می تواند از رسیدن ترافیک مضر به دستگاه های آسیب پذیر جلوگیری کند. یک شبکه مجزا این اند پوینت ها را جدا می کند و خطر مواجهه را در یک سازمان محدود می کند.

به حداقل رساندن دامنه انطباق، یک شبکه تفکیک شده می تواند به شما کمک کند تا هزینه های مرتبط با انطباق با مقررات را کاهش دهید زیرا تعداد سیستم های درون محدوده را محدود می کند. برای مثال، می‌ توانید سیستم‌ هایی را که پرداخت‌ ها را پردازش می‌ کنند از سیستم‌ هایی که انجام نمی‌ دهند، جدا کنید. به این ترتیب، الزامات انطباق و فرآیند های ممیزی را فقط برای فرآیندهای پرداخت اعمال می ‌کنید، اما بقیه شبکه را تحت تاثیر قرار نمی دهید.